Op de helft

Lieve allemaal!
Yes, ik ben over de helft! Deze week was de laatste week van de eerste sessie. De dagen gingen razend snel voorbij.
Het logeren in cabin 19 was heel gezellig, het voelde net alsof de meiden allemaal zussen van me waren.

Zonder t.v. en met een slechte internetverbinding was het moeilijk om het WK te volgen. Toen ik hoorde dat nederland de finale zou spelen, moest ik het wel zien! We vroegen Rich en Ginny (de eigenaren van het kamp) of er een mogelijkheid was de wedstrijd life te zien. Uiteindelijk besloot Rich voor ons een uitzondering te maken, we mochten de wedstrijd in hun huis kijken. Daphne en ik zaten we als twee echte nederlanders in het oranje voor de buis in 'Maxons house'! Wat waren we graag in Nederland geweest. Maar de finale in het huis van onze baas kijken, is wel heel uniek!

Woensdag avond hadden we een division cook-out met superteam. Iedereen was moe en teleurgesteld om dat we niet op stap mochten. Ik was verdrietig omdat iedereen de zaterdag vrij zou zijn, behalve housekeeping. Ik had dus in mijn eentje de donderdag, de laatste dag van de campers, vrij. Niet echt een leuk vooruitzicht.

Na het eten moesten we naar de 'Performing arts show'. De kinderen lieten hun dansjes, decors en theater zien. Dit was wel leuk. Ineens werd ik op mijn schouder getikt. Het was Rich (de eigenaar). Hij vertelde dat ik, Zuzanna, Eva, Vivianna en Holly mee moesten komen. We stapten met hem de auto in, opweg naar west lebanon, waar hij ons veraste met een echte Amerikaanse 'Sundae Ice Cream'! Dit hebben jullie verdient, zei hij met een knipoog.
Het werk is zwaar en niet altijd even leuk, daarom vond ik het extra fijn dat Rich laat merken dat hij ons harde werk waardeert!

Donderdag was de laatste dag voor de campers. Mijn vrije dag.

In de ochtend opende ik mijn mail, met het bericht dat ik ben ingeloot voor de studie 'comminucation en multimedia design' aan de hoogeschool in Utrecht!

Daarna heb ik gezellig geskyped met mijn lieve vrienden. Na de lunch pakte ik een mountainbike, mijn bikini en een boek en besloot aan de andere kant van het meer te gaan zwemmen. Wat voelde ik mij vrij, zwemmen in de prachtige natuur en ZONDER lifeguard! Geweldig!

Aan het eind van de middag werd er een officieel afscheid gehouden waarbij al de staff in een rij moest staan. De campers gingen een voor een de hele rij af om afscheid te nemen. Gelukkig lag ik tijdens deze activiteit nog te genieten van de zon aan de overkant. 's Avonds was het banquetnight in uniform. Een speciaal diner voor de laatste avond van de campers. De dininghall had vier rijen tafels en iedereen had banquetkaarten voor elkaar gemaakt. Het was een heel leuk idee om voor iedereen banquetkaarten te maken, maar wat een gedoe! Ik wilde voor alle meiden van mijn tafel, cabin 15 en 19, en andere kinderen met wie ik bijzonder contact had, iets persoonlijk schrijven. Ik was heel bang dat ik iemand zou vergeten. Ik vond het maar niks.

Ik las dat het in nederland noodweer is geweest. Wat erg zeg! Wij hebben hier gelukkig niks van gemerkt. Soms besef ik niet dat ik aan de andere kant van de oceaan ben. Ik raak steeds meer gewent aan de gewoontes hier.

Ik ben ontzettend blij met al jullie reacties! Het geeft me steun en ik kijk er naar uit om jullie allemaal weer te zien en jullie verhalen te horen.

Ik laat snel weer wat van me horen,
Heel veel Liefs,

Floor